Grafika jest obok malarstwa czy rzeźby, jedną z dziedzin sztuk pięknych. Jej nazwa pochodzi od greckiego słowa "grapho" ("ryję"), które doskonale oddaje charakter tej sztuki, polegającej w głównej mierze na ryciu ostrym narzędziem w drewnianym klocku lub metalowej płycie. Tak wykonana matryca pokrywana jest farbą i odbijana na papierze. Odbitki z matrycy nazywa się grafikami lub też rycinami.
Najcenniejszą odbitką graficzną jest taka, nad powstaniem której od początku do końca osobiście trudził się artysta: najpierw zaprojektował rysunek, potem (posługując się nim jako wzorem) opracował formę - matrycę, by na koniec ją odbić lub też bezpośrednio nadzorować wykonanie odbitek. Z reguły w tej ostatniej fazie współpracownikiem artysty był niegdyś drukarz, czego dowodzą przekazy z dawnych epok, zarówno te pisane, jak i ilustrowane.
Grafika tym różni się od pozostałych dziedzin sztuki, iż jej efekt końcowy nie jest dziełem jednostkowym, z jednej matrycy można bowiem wykonać nawet kilkadziesiąt odbitek. Każda uzyskana praca jest oryginałem, mimo że powtarza określoną kompozycję. Jest jeszcze jedna cecha znamienna wyłącznie dla grafiki: ryciny można odbijać także po śmierci ich autora; artysta może je również poprawiać, nanosząc zmiany bezpośrednio na formę.
Ciekawostki:
W gabinetach rycin, w których kolekcjonuje się stare odbitki graficzne, oglądać można m.in. setki portretów książąt, królów, cesarzy, dostojników. Artyści chętnie utrwalali też swoim rylcem wydarzenia histroyczne: koronacje i zaślubiny, zwycięstwa i triumfalne wjazdy monarchów, a także codzienne życie mieszkańców miast i wsi. Ryciny informowały o obowiązującej w danej epoce modzie, obyczajach i wzorach architektonicznych itp. Były nośnikiem treści religijnych, mitologicznych, topograficznych, geograficznych i przyrodniczych.
Najcenniejszą odbitką graficzną jest taka, nad powstaniem której od początku do końca osobiście trudził się artysta: najpierw zaprojektował rysunek, potem (posługując się nim jako wzorem) opracował formę - matrycę, by na koniec ją odbić lub też bezpośrednio nadzorować wykonanie odbitek. Z reguły w tej ostatniej fazie współpracownikiem artysty był niegdyś drukarz, czego dowodzą przekazy z dawnych epok, zarówno te pisane, jak i ilustrowane.
Grafika tym różni się od pozostałych dziedzin sztuki, iż jej efekt końcowy nie jest dziełem jednostkowym, z jednej matrycy można bowiem wykonać nawet kilkadziesiąt odbitek. Każda uzyskana praca jest oryginałem, mimo że powtarza określoną kompozycję. Jest jeszcze jedna cecha znamienna wyłącznie dla grafiki: ryciny można odbijać także po śmierci ich autora; artysta może je również poprawiać, nanosząc zmiany bezpośrednio na formę.
Ciekawostki:
W gabinetach rycin, w których kolekcjonuje się stare odbitki graficzne, oglądać można m.in. setki portretów książąt, królów, cesarzy, dostojników. Artyści chętnie utrwalali też swoim rylcem wydarzenia histroyczne: koronacje i zaślubiny, zwycięstwa i triumfalne wjazdy monarchów, a także codzienne życie mieszkańców miast i wsi. Ryciny informowały o obowiązującej w danej epoce modzie, obyczajach i wzorach architektonicznych itp. Były nośnikiem treści religijnych, mitologicznych, topograficznych, geograficznych i przyrodniczych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz